ત્રેસઠમું પ્રકરણ

રાગ સામેરી-
પછી પ્રભુજી પધારીયા, પોતે તે ગુર્જર દેશ । લીળા કરી ગુજરાતમાં, પંચાળે કર્યો પ્રવેશ ।।૧।।
સત્સંગી સોરઠનાં, હાલારનાં હરિજન । તેને ઉપર દયા કરી, દીધાં સહુને દર્શન ।।૨।।
દાસ ઉપર દયાળને, દયા દલમાં અતિઘણી । જાણો મારા જનને, દિયું સંપતિ સુખતણી ।।૩।।
જપ તપ તીરથ કરતે, નાવે ધરતે જોગીને ધ્યાન । તે આવે જનને ભુવન ચાલી, મહેર કરી મહેરવાન ।।૪।।
ફરે કરે પાવન પૃથિવી, જુવે જાણે અજાણે જન । જક્ત આશ્ચર્ય જોઇને, કરે ભાવ અભાવે ભજન ।।૫।।
જેને દર્શને દુષ્કૃત નાશે, અને સ્પરસે નાશે પાપ । તેહ હરિને સંભારતાં, સહુ શુધ્ધ થયાં છે આપ ।।૬।।
લાગ્યો ભય લુંટક જનને, અને પાપીને પીડા થઇ । ડર્યા નર તસ્કરા, અને દુષ્ટ દુઃખ પામ્યા સઇ ।।૭।।
કળિમાં સતજુગ કીધો, પ્રભુ પોતે પ્રકટી । તે જાણે જન પોતાતણા, ન જાણે કુડીયાં કપટી ।।૮।।
ખાન પાન પટ વડે, સર્વે જન સુખી બહુ । તે પ્રતાપ મહારાજનો, પ્રકટ જન જાણે સહુ ।।૯।।
પુરૂષોત્તમ પૂરણ પ્રકટયા, અનેક જીવ ઉધ્ધારવા । દયા કરી ફરે દેશમાં, નિજજનનાં કારજ સારવા ।।૧૦।।
જેજે દેશમાં દાસ હતા, ભજતા હતા ભગવાન । ગોતી તેનાં ગામ પોતે, દીધાં દર્શન દાન ।।૧૧।।
પછી આવી પંચાળમાં, અને લીધા સખા સાથ । ઘોડે ચડી ગુજરાતમાં, આવ્યા ડભાણે નાથ ।।૧૨।।
દર્શન દીધાં દાસને, દયાળે દયા કરી । સંતને સુખ આપવા, પધારીયા પોતે હરિ ।।૧૩।।
તે સાંભળી સતસંગી સર્વે, આવિયા તતકાળ । વેલ્ય ઘોડા ગાડલે, બેસારી બુઢાં બાળ ।।૧૪।।
નયણે નિર્ખિ નાથને, વળી હરખીયા હૈયે ઘણું । અંતરમાં સુખ આવિયું, મુખ જોઇ મોહનતણું ।।૧૫।।
પછી હાથ જોડી હરિ આગે, કરે વિનંતિ વારમવાર । પ્રભુ ભલે પધારીયા, લીધી અમારી સાર ।।૧૬।।
પછી પ્રભુને પૂજીયા, વળી ચરચ્યાં ચંદન ઘણાં । પુષ્પહાર પહેરાવિયાં, કર્યાં છોગલાં ફુલતણાં ।।૧૭।।
અંબર સુંદર આભૂષણ, અરપિયાં અલબેલને । ધૂપ દીપ કરી આરતી, પાય લાગ્યાં છબીલા છેલને ।।૧૮।।
ભોજન વ્યંજન ભલી ભાતે, જમાડીયા જીવનને । જમ્યા ભૂધર ભાવશું, કરવા જન પ્રસન્નને ।।૧૯।।
પછી બાંધ્યો હિંડોળો બારણે, સુંદર વડે સોયામણે । તિયાં વિરાજ્યા નાથજી, જોઇ જન જાય ભામણે ।।૨૦।।
એમ કૈક દન દર્શન દઇ, નવલા તે નેહ વધારીયા । પછી સર્વેને શીખ આપી, પોતે પણ પધારીયા ।।૨૧।।
આવે જાય સર્વે દેશે, પણ રહે ઘણું પાંચાળ । નિજજનને સુખ દેવા, કરે લીળા દયાળ ।।૨૨।।
બાળ જોબન વૃધ્ધજન, વળી નર નારી કહેવાય । જક્ત વાત જાણે નહિ, સહુ ગુણ હરિના ગાય ।।૨૩।।
પછી એક દિન નાથ કહે, સત્સંગી સહુને જણાવજ્યો । અમે આવશું વઉઠે, તમે પણ ત્યાં આવજ્યો ।।૨૪।।
સુંદર માસ સોહામણો, કાર્તિક શુદિ પુન્યમ કૈયે । આવ્યાતાં જન આગળે, પોતે પણ આવ્યા તૈયે ।।૨૫।।
પધાર્યા પશ્ચિમ દેશથી, બુધેજમાં દિન દો રહ્યા । પછી વાલો વઉઠે, અશ્વે ચડીને આવીયા ।।૨૬।।
સંધ્યા સમે શ્રીહરિ, પ્રભુજી પધારીયા । દર્શન દઇ દાસને, તેના તે તાપ નિવારીયા ।।૨૭।।
પછી ફરીયા સંઘમાં, દર્શન દેવા શ્રીહરિ । લાખો લોકે લાવ લીધો, નિરખિયા લોચન ભરી ।।૨૮।।
પછી આવી ઉતર્યા, વળી સુંદર શોધી જાગ્ય । સતસંગીને કુસંગીનો, કરીયો છે વિભાગ ।।૨૯।।
પછી પોતે વિરાજિયા, વેલ્ય ઉપર વાલમ વળી । સતસંગીને સંત સર્વે, બેઠી મુનિની મંડળી ।।૩૦।।
સતસંગી સર્વે કહે, દિયો આગન્યા દયાળ । અમે તમારે કારણે, કરાવીયે સુંદર થાળ ।।૩૧।।
આપીયે અમને આગન્યા, સંત સારૂં કરાવીયે રસોઇ । ત્યારે મહારાજ કહે સારૂં, કરાવજ્યો સહુ કોઇ ।।૩૨।।
પછી એહ સમે આરોગીયા, વળી પુરી સુંદર પાક । ઉજજ્વળ ભાત દાળ અવલ, સુંદર તળેલાં શાક ।।૩૩।।
જમી જીવન પોઢિયા, કર્યો વેલ ઉપર વિશરામ । નિરખતાં જનનાથને, વહિ ગયા ચારે જામ ।।૩૪।।
પછી પ્રભાતે પ્રભુ જાગી, નાવા ચાલીયા નાથ । નારીજુથ નોખું કરી, લીધા સખા સર્વે સાથ ।।૩૫।।
પછી નાહી નાથ પધારીયા, ગયા ગામમાં ઘોડે ચડી । સેવકને શિરપાવ આપ્યો, શિવને પાય પડી ।।૩૬।।
પછી ઉતારે પધારીયા, દેઇ દદામાં દયાળ । આવી બેઠા તરૂતળે, નાહિ જમવા પ્રતિપાળ ।।૩૭।।
જમ્યા હરિ જુગત્યે કરી, જેમ ઘટે તેમ બેસી આસને । પછી સર્વે થાળ લઇ, દિધી પ્રસાદી દાસને ।।૩૮।।
એમ અલૌકિક કરી લીળા, વઉઠામાં વાલે વળી । પછી સહુને શીખ આપી, સંત ફરો બાંધી મંડળી ।।૩૯।।
પછી પોતે પધારીયા, કરી કારજ મોટું સહિ । જેણે નિરખ્યા નાથને, તે જમહાથ જાવાના નહિ ।।૪૦।।

ઇતિ શ્રીમદેકાન્તિકધર્મ પ્રવર્તક શ્રીસહજાનંદસ્વામિ શિષ્ય નિષ્કુળાનંદમુનિ વિરચિતે ભક્તચિંતામણિ મધ્યે વઉઠાનો સમૈયો કર્યો એ નામે ત્રેસઠમું પ્રકરણમ્ ।।૬૩।।