દોહા -
અમલ ભર્યાં સૌ અંતરે, આવે અંત્યે અવિનાશ ।
દેહ તજાવી દાસને, આપેછે અક્ષર વાસ ।।૧।।
નર નારી નિઃશંક થયાં, ભાગી બેઠા સહુ ભય ।
શરણ લીધું જેને સ્વામીનું, તેને કર્યાં નિરભય ।।૨।।
સહુને ઉપર શ્રીહરિ, શકો બેસાર્યો સુંદર ।
ભક્તિ કરાવી આ ભવમાં, તાર્યાં કંઇક નારી નર ।।૩।।
નૌતમ રીતને નાથજી, પ્રગટાવી પૃથવી માંય ।
સાંભળ્યું નો'તું જે શ્રવણે, એવું કર્યું આવી આંય ।।૪।।
રાગ ધોળ વધામણાનું - આનંદ આપ્યો અતિઘણોરે,
આ સમામાં અલબેલ; પુરૂષોત્તમ પ્રગટીરે ।
અમૃતના સિંધુ ઉલટયારે, રંગડાની વાળી છે રેલ; પુરૂષોત્તમ ।।૫।।
નિર્ભયની નોબત્યો વાગિયોરે, મળીયા મોહનરાય; પુરૂષોત્તમ ।
વિધવિધ થયાં વધામણાંરે, કસર ન રહી કાંય; પુરૂષોત્તમ ।।૬।।
ખોટય ગઇછે ખોવાઇનેરે, જિત્યનાં જાંગિર ઢોલ; પુરૂષોત્તમ ।
દુઃખ ગયું બહુ દનનુંરે, આવિયું સુખ અતોલ; પુરૂષોત્તમ ।।૭।।
કળશ ચઢાવ્યો કલ્યાણનોરે, સહુના મસ્તક પર મોડ; પુરૂષોત્તમ ।
ધન્ય ધન્ય આ અવતારનેરે, જોવા રાખી નહી જોડ; પુરૂષોત્તમ ।।૮।।
સહુને પાર સહુ ઉપરેરે, એવી ચલાવી છે રીત; પુરૂષોત્તમ ।
નો'તી દિઠી નો'તી સાંભળીરે, પ્રગટાવી એવી પુનિત; પુરૂષોત્તમ ।।૯।।
સર્વના સ્વામી જે શ્રીહરિરે, સર્વના કાવિયા શ્યામ; પુરૂષોત્તમ ।
સર્વેના નિયંતા નાથજીરે, સર્વેનાં કરિયાં કામ; પુરૂષોત્તમ ।।૧૦।।
સ્વામિનારાયણ નામનોરે, શક્કો બેસારિયો આપ; પુરૂષોત્તમ ।
એ નામને જે આશર્યારે, તેના તે ટાળિયા તાપ; પુરૂષોત્તમ ।।૧૧।।
ધામી જે અક્ષરધામનારે, તેણે આપ્યો છે આનંદ; પુરૂષોત્તમ ।
અખંડ આનંદ આપી જીવનેરે, કાપ્યાં ભારે ભવફંદ; પુરૂષોત્તમ ।।૧૨।।
ખાતાં વળાવ્યાં છે ખોટયનાંરે, ખરી કરાવી છે ખાટય; પુરૂષોત્તમ ।
બંધ કિધાં બિજાં બારણાંરે, વે'તી કિધી અક્ષર વાટય; પુરૂષોત્તમ ।।૧૩।।
તમ ટાળ્યું ત્રિલોકનુંરે, પ્રકાશી પૂરણબ્રહ્મ; પુરૂષોત્તમ ।
અંધારૂ રહ્યું તું આવરીરે, તે ગયું થયું સુગમ; પુરૂષોત્તમ ।।૧૪।।
સૂરજ સહજાનંદજીરે, આપે થયા છે ઉદ્યોત; પુરૂષોત્તમ ।
પૂર્વની દિશાયે પ્રગટીરે, ખોટા મોટા તે કર્યા ખદ્યોત; પુરૂષોત્તમ ।।।૧૫।।
અષાડિ મેઘે આવી કર્યાંરે, ઝાઝાં બિજાં ઝાકળ; પુરૂષોત્તમ ।
પુર ચાલ્યાં તે પૃથવીયેરે, ધોયા ધરતીના મળ; પુરૂષોત્તમ ।।૧૬।।
ગાજ વીજ ને વર્ષવુંરે, અગમ સુગમ કર્યું સોય; પુરૂષોત્તમ ।
સહુ જનને સુખ આપિયાંરે, દુઃખી રહ્યું નહિ કોય; પુરૂષોત્તમ ।।૧૭।।
શર્મનો ઢોલ સુણાવિયોરે, દેવા લાગ્યા પોતે દાત્ય; પુરૂષોત્તમ ।
દુર્બળનાં દુઃખ કાપીયાંરે, ન જોઇ જાત કુજાત્ય; પુરૂષોત્તમ ।।૧૮।।
ધન્ય ધન્ય મારા નાથજીરે, ધન્ય ઉદ્ધારિયા જન; પુરૂષોત્તમ ।
ધન્ય ધન્ય આ અવતારનેરે, ભલે મળ્યા ભગવાન; પુરૂષોત્તમ ।।૧૯।।
વારે વારે જાઉં વારણેરે, કર્યાં અમારાં કાજ; પુરૂષોત્તમ ।
ઘણે હેતે ઘનશ્યામજીરે, મળ્યા અલબેલો આજ; પુરૂષોત્તમ ।।૨૦।।
કહીયે મુખથી કેટલુંરે, આપિયો છે જે આનંદ; પુરૂષોત્તમ ।
નિષ્કુલાનંદ જાય વારણેરે, સે'જે મળ્યા સહજાનંદ; પુરૂષોત્તમ ।।૨૧।।
ઇતિ શ્રી સહજાનંદ સ્વામી ચરણ કમળ સેવક નિષ્કુલાનંદ મુનિ વિરચિતે પુરૂષોત્તમપ્રકાશ મધ્યે પંચપંચાશત્તમઃ પ્રકારઃ ।।૫૫।।